Halfslachtige automatisering of noodzaak?

Een argument dat wel vaker naar voren komt bij de cobotdiscussie, is dat het eigenlijk maar een halfslachtige automatiseringsvorm zou zijn. In een goed geautomatiseerde wereld hoeven mens en robot namelijk helemaal niet samen te werken, maar zit eerstgenoemde lekker in zijn luie stoel ergens op een zonovergoten strand een cocktail te drinken. Focussen we daarom niet op de verkeerde automatiseringsvorm? We vroegen het ABB, dat onlangs nog de spraakmakende YuMi presenteerde.

“Halfslachtige automatisering? Onzin.” vindt Martin van der Have, Sales en Marketing Manager van ABB Robotics in de Benelux. “De cobot is niet alleen de juiste stap, het is ook een noodzakelijk hoofdstuk in het verhaal dat robotautomatisering heet. Vergis je niet, de mens is heel erg goed in tal van dingen die niet zomaar te automatiseren zijn. Al helemaal niet met de traditionele robots. Mensen kijken, voelen met twee handen en kunnen zelfstandig denken. Nu kan je een robot vol met sensoren hangen en uitrusten met vision en fijngevoelige grijpers. Maar het zelfstandig uitvoeren van afwisselende taken en zelf bedenken hoe dit het beste kan worden aangepakt op de weg naar seriegrootte 1? Dat is nog heel wat bruggen te ver, en daarin zal de mens de regie moeten houden. Maar dat wil niet zeggen dat je het de mens niet gemakkelijker kan maken, door hem bijvoorbeeld een of meerdere assistenten te geven. Er zijn namelijk best wel dingen waar de robot beter in is. Hij is bijvoorbeeld veel nauwkeuriger en kan daardoor een veel constantere kwaliteit leveren. Ook wordt de robot niet moe, gaat hij zich niet vervelen en is hij een betere kandidaat voor vies of gevaarlijk werk. Vooralsnog zal er echter wel een mens nodig zijn om hem te vertellen wat hij hoe en wanneer moet doen. En omdat sommige werkjes zij aan zij met mensen plaatsvinden en de mens zich als flexibele producent echt wel heeft bewezen, is het logisch dat veel van de cobots een humanoïde vorm hebben. Wel zie ik dat er nog een hoop te verbeteren valt. Met name ontwikkelingen in sensortechnologie zullen bepalend zijn voor de toekomst van robotica. Ze zullen sneller worden zonder aan veiligheid in te boeten, alsmede slimmer. En wie weet krijgen we op termijn een robot die net zo flexibel is als de mens en in zijn een eentje seriegrootte produceert. Maar we zullen eerst moeten leren lopen, voordat we kunnen gaan rennen.”